۳ دلیل برای عکاسی در حالت دستی
احتمالاً بارها و بارها شنیده‌اید که باید دوربین خود را در حالت دستی تنظیم کنید؛ اما حالت دستی چیست و چرا عکاسی در حالت دستی بسیار مهم است؟
بیایید کشفش کنیم!
حالت دستی یکی از تنظیمات اصلی دوربین شماست و به شما اجازه می‌دهد که به‌صورت دستی سرعت شاتر، دیافراگم و ایزو را تنظیم کنید.
این سه تنظیمات با هم کار می‌کنند تا عکس شما را روشن یا تاریک کنند (این سه عامل، نوردهی نامیده می‌شوند)؛ همچنین ظاهر کلی تصویر را تغییر می‌دهند.
این سه عامل فوق‌العاده مهم هستند!
بیایید نگاهی به مزایای اصلی عکاسی در حالت دستی بیندازیم و ببینیم چه کمکی در بهبود عکس‌هایمان به ما می‌کنند.
داشتن کنترل خلاقانه
بزرگ‌ترین مزیت عکاسی در حالت دستی این است که به شما این امکان را می‌دهد تا کنترل خلاقانه‌ای بر دیافراگم، سرعت شاتر و به‌طورکلی نوردهی داشته باشید.
دیافراگم
با کنترل داشتن بر دیافراگم، شما در تصاویرتان کنترل بیشتری بر عمق میدان خواهید داشت. کنترل بر دیافراگم، به‌ویژه هنگام گرفتن عکس‌های پرتره بسیار سودمند خواهد بود. یک دیافراگم بزرگ (f با شماره کوچک‌تر) به شما کمک خواهد کرد عمق میدان کم‌عمقی را ایجاد کنید که به جدایی سوژه از پس‌زمینه کمک می‌کند.
به‌عبارت‌دیگر، اگر شما فوکوس بیشتری در عکس بخواهید، ممکن است دیافراگم کوچک‌تری را انتخاب کنید (f با شماره بزرگ‌تر). این امر می‌تواند در بسیاری از موقعیت‌ها سودمند باشد، مانند عکاسی منظره، جایی که می‌خواهید پس‌زمینه و پیش‌زمینه را در فوکوس شارپ منطقی قرار دهید. عکاسی در حالت دستی به شما اجازه می‌دهد آنچه را که می‌خواهید انتخاب کنید.
سرعت شاتر
کنترل داشتن بر سرعت شاتر نیز می‌تواند به شما کمک کند به روش‌های خلاقانه موشن را ثبت کنید. با انتخاب سرعت شاتر کمتر، شما می‌توانید عکس‌هایی بگیرید که سوژه شما موشن بلور را نشان دهد. در مورد عکس‌های شهری شیک در جهان خودروها که دنباله‌های نوری می‌سازند فکر کنید. سرعت شاتر کم عامل اصلی این موضوع است.
نوردهی
زمان‌هایی نیز وجود دارد که شما می‌خواهید کنترل خلاقانه‌ای بر روشنایی کلی تصویر داشته باشید (با تنظیم دستی سرعت شاتر، دیافراگم و ISO).
یک مثال می‌تواند ایجاد نیمرخ (شبح) باشد. لازمه این امر قرار گرفتن سوژه در مقابل یک پس‌زمینه روشن است و سپس کم‌نور کردن سوژه شما به‌طوری‌که کاملاً تاریک به نظر برسد.
مثال دیگر عکاسی از ستاره‌هاست. در چنین وضعیتی شما معمولاً به دیافراگم بزرگ‌تری نیاز دارید (f با شماره کوچک‌تر)، سرعت شاتر را برای یک مدت طولانی (۱۰-۳۰ ثانیه) بازکنید و در ISO بالاتر عکاسی کنید.
سروکار داشتن با موقعیت‌های نوری
دلیل اصلی عکاسی در حالت دستی این است که اداره کردن برخی از موقعیت‌های نوری در حالت‌های خودکار دوربین بسیار دشوار است.
تلاش برای عکاسی در حالت خودکار می‌تواند نوردهی اشتباهی را به شما بدهد و تمرینی ناامیدکننده باشد.
بزرگ‌ترین مشکل با موقعیت‌های دارای نور پس‌زمینه است. اگر نور پشت سر سوژه از خود سوژه روشن‌تر باشد، دوربین شما تلاش خواهد کرد به‌منظور دریافت نور روشن‌تر تنظیمات را سازگار کند. نتیجه این خواهد بود که نور سوژه بسیار کم می‌شود و به‌سختی می‌توانید سوژه را ببینید که اصلاً خوب نیست.
معکوس وضعیت بالا می‌تواند برای دوربین‌های حالت خودکار نیز دشوار باشد. اگر نور کافی به سوژه شما برسد، اما پس‌زمینه کاملاً تاریک باشد، دوربین شما ممکن است به پس‌زمینه تاریک نور برساند. در این حالت به سوژه شما بیش‌ازحد نور خواهد رسید.
اگر تا به الآن در حالت خودکار یا با گوشی موبایل (گوشی‌های موبایل تقریباً همیشه در حالت خودکار تنظیم می‌شوند) عکاسی می‌کردید، به‌خوبی میدانید که عکاسی در این حالت چقدر خسته‌کننده و ناامیدکننده است! چنین حالتی باعث می‌شود تصمیم بگیرم دوربینم را بیرون بیندازم، یا برای مدتی ترشرویی کنم…
اما برای عکاسانی مانند من همیشه یک راه‌حل وجود دارد. بله درست حدس زده‌اید. حالت دستی.
تنظیمات حالت دستی دوربین، به شما اجازه می‌دهد که سوژه خود را به‌درستی در معرض نوردهی قرار دهید.
یکی دیگر از مشکلات کلاسیک، عکاسی در نور کم است. به نظر می‌رسد که حالت‌های خودکار اکثر دوربین‌ها برای فعال کردن فلاش دوربین حتی در کوچک‌ترین اشاره‌ای در تاریکی طراحی‌شده‌اند. اگر در حالت دستی عکاسی می‌کنید می‌توانید دوربین را در ISO بالاتر تنظیم کنید (حساسیت سنسور را افزایش دهید). ایزوهای بالاتر تمایل دارند نویز تصویر بیشتری ایجاد کنند که اغلب در فرآیند پس از پردازش اصلاح می‌شود.
دریافت نوردهی ثابت
اگر در حالت خودکار عکاسی می‌کنید، در این حالت به دوربینتان این اجازه را می‌دهید که تصمیم بگیرد هر عکس باید چه مقدار روشن یا تاریک باشد.
اساساً دوربین شما دارای یک متر نوری است که میزان نور ورودی به لنز را اندازه می‌گیرد. در حالت خودکار، دوربین اطلاعات متر نوری را دریافت می‌کند و تعیین می‌کند چه تنظیماتی برای سرعت شاتر، دیافراگم و ایزو به‌منظور ایجاد نوردهی خوب هنگام عکس گرفتن ایده آل هستند. همان‌طور که فریم تغییر می‌کند (چون دوربین حرکت می‌کند، سوژه نیز حرکت می‌کند) نوردهی نیز ممکن است تغییر کند.
به این معنی که دو عکسی که یکی پس از دیگری در صفحه یکسانی گرفته‌شده، ممکن است نوردهی‌های متفاوتی داشته باشند.
اما اگر عکاسی در حالت دستی را امتحان کنید، سرعت شاتر، دیافراگم و ISO از عکسی به عکس دیگر تغییر نمی‌کنند مگر اینکه شما تنظیمات را تغییر دهید. در این حالت می‌توانید مطمئن باشید که نوردهی ثابتی را دریافت کرده‌اید.
دریافت نوردهی ثابت ممکن است در ابتدا شبیه یک معامله بزرگ به نظر نرسد، اما درباره تأثیری که بر عکس می‌گذارد فکر کنید. اگر بتوانید نتایج قابل پیش‌بینی و قابل تکراری را دریافت کنید، در هر زمان برنده خواهید بود.
